چطور خودباوری را در خود تقویت کنیم؟ (بخش اول و دوم)
اگر گاهی در خلوت خود احساس میکنید که به دنبال گمشدهای هستید که هنوز به آن نرسیدهاید یا اگرچه همواره برای آن تلاش میکنید اما آنچه که دنبالش هستید از شما دورتر و دورتر میشود، اگر گاهی به شدت احساس تنهایی میکنید و فکر میکنید که تلاشهایتان بدون فایده هستند، لازم است بدانید که تنها نیستید.
اغلب ما صرفنظر از سن و جنسیت و نژاد یا سایر اختلافاتی که با یکدیگر داریم، کم و بیش این حس را تجربه کردهایم. شاید کوشش ما برای دنبال کردن مطالب روانشناسی، جستجوی موفقیت، پیدا کردن قدرت، حفظ حیثیت و آبرو یا هر آن چیزی که بتواند وجود ما را تأیید کند به دنبال همین احساس بیاید.
به عنوان موجوداتی اجتماعی، رضایت خاطر پایدار ما در ارتباط موفق ما با دیگران خلاصه میشود. پس لازم است که برای پیدا کردن آن گمشده ابتدا خودمان را پیدا کنیم به خصوص در رابطه با اطرافیانمان. چون ما با دیگران همانطور رفتار میکنیم که با خودمان رفتار میکنیم.
اگر برای کار بیوقفه به خودمان فشار میآوریم، مطمئناً همین توقع را از دیگران هم داریم. یعنی میخواهیم که آنها هم به اندازه ما به خودشان فشار وارد کنند. اگر دائماً در خودمان به دنبال ایرادی هستیم، بیشک نقص و کمبود دیگران را هم واضحتر میبینیم.
اگر در نهایت خودتان را تأیید نمیکنید، مسلماً دیگران نیز سخت مورد تأیید و رضایت خواهند بود. به عبارتی کلید این احساس رضایت و خوشحالی، در درون ماست. رضایت درونی ما از خودمان به ما قدرت ارتباط سالم را میدهد و قطعاً سرزنش کردن این مسیر را سد میکند. پس گام اول این است که سرزنش کردن خودمان را متوقف کنیم. از آنجایی که عزتنفس سرایتپذیر است، زمانیکه احترام به خودتان را بالا میبرید خود به خود برای اطرافیانتان هم ارزش و احترام بیشتری قائل خواهید بود.
این نحوه احساس شما نسبت به خودتان مستقیماً بر چگونگی زندگی شما و ارتباط شما اثر میگذارد. خیلی از ما دوستداشتن خودمان را مساوی با خودخواهی میدانیم و به محض اینکه از کسی صحبت میشود که برای خودش احترام قائل است، فرد خودخواهی که همه چیز را فقط برای خودش میخواهد و دیگران برایش مهم نیستند تو ذهنمان نقش میگیرد.
در صورتیکه خودبینی و خودخواهی با عشق به خود بسیار متفاوت است. چون وقتی فردی به دنبال به دست آوردن بهترینها و برترینها برای خودش باشد و خودش را لایقتر از همه میداند (البته به ظاهر)، عملاً احساس محرومیت میکند. میدانید چرا؟
چون در دنیای نسبی و واقعی، برترین و بهترین فقط یک برچسب ذهنی ناپایدار است که خیلی خیلی زود رنگ میبازد و به اصطلاح دست بالای دست بسیار است. پس آن فرد مرتب احساس ناکامی را تجربه میکند و بار دیگر در جهت خواستههای افراطی خود پیش میرود.
اما اینکه ما در جهتی قدم برداریم که مورد تأیید خودمان باشیم و برای تأیید خودمان به تعریف و تمجید دیگران نیاز نداشته باشیم، کمک میکند تا ما آرام آرام به سمت خود واقعیمان در زندگی پیش برویم.
پذیرش تعریف و تمجید دیگران برای فردی که برای خودش هیچ احترامی قائل نیست، خیلی سخت است و گاهی باورناپذیر است. شما در قبال تعریفها و تمجیدهای دیگران چطور هستید؟ آنها را با تواضع میپذیرید و از کنارشان رد میشوید یا به آنها وابسته هستید و برای تکرار آنها هر کاری میکنید؟ برای شما چه چیزی مهمتر است؟ اینکه چطور به نظر میآیید یا اینکه واقعا چطور هستید؟
همراه ما باشید تا در بخشهای بعدی از تقویت خودباوری به شما در پیدا کردن پاسخ سوالهایتان کمک کنیم.